معرفی و آشنایی با تجهیزات شبکه

برای معرفی ابزارهای یک شبکه کامپیوتری تنها می توان آن ها را به دو دسته کلی تقسیم بندی کرد که عبارت اند از: غیرفعال و فعال (پسیو و اکتیو). تجهیزات غیرفعال یا پسیو به آن دسته از تجهیزات شبکه اطلاق می شوند که تغییری در اطلاعات و هماهنگ سازی و ارسال و هدایت آن ندارند و در آن ها از جریان برق استفاده نمی شود.

اما در مقابل تجهیزات فعال یا اکتیو شبکه وظیفه هدایت و ارسال اطالاعات و همچنین تغییر در اطلاعات و ماهیت آن ها را برعهده دارند ولی این بدان معنا نیست که تجهیزات پسیو دارای اهمیت کم تری در شبکه هستند بلکه تنها در میزان وظایفشان تفاوت وجود دارد.

تجهیزات غیرفعال یا پسیو

قبل از آن که موضوع معرفی ابزارهای یک شبکه کامپیوتری را مورد بررسی قرار دهیم باید با دسته بندی تجهیزات شبکه آشما شویم. تجهیزات غیرفعال شبکه برای شروع معرفی ابزارهای یک شبکه کامپیوتری گزینه بهتری هستند چرا که از پیچیدگی زیادی که تجهیزات اکتیو دارند برخوردار نیستند. در ادامه به چند مورد از آن ها خواهیم پرداخت. بنابراین بدون فوت وقت به سراغ معرفی آن ها می رویم.

کابل شبکه

در مقوله معرفی ابزارهای یک شبکه کامپیوتری، بخش کابل شبکه بیشتر توضیح داده خوهد شد چراکه دارای اطالاعات بسیار ارزنده و گسترده ای است. کابل شبکه وظیفه بسیار مهمی در شبکه دارد و آن عبور دادن اطلاعات بین نود های شبکه و رساندن آن بدون هیچ کم و کاستی به مقصد است. کابل های شبکه دارای سه مدل اصلی هستند که دوتای اولی (کواکسیال و زوج سیم به هم تابیده) از سیم مسی برای انتقال اطلاعات استفاده می کنند ولی نوع دیگر کابل که فیبر نوری نام دارد از لوله های نازک شیشه ای و پلاستیکی برای انتقال اطلاعات استفاده می کند.

سوکت شبکه

سوکت شبکه معمولا به نقاط انتهایی کابل های شبکه اطلاق می شوند دارای انواع مختلفی هستند که معروف ترین آن ها RJ45 نامیده می شود که آن هم از انواع مختلفی تشکیل شده که در مدل های مختلف که با کلمه cat مشخص می شوند دارای سرعت های مختلفی است. سوکت شبکه برای اتصال به تجهیزات دیگر به قطعه دیگری نیاز دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

کیستون

کیستون شبکه برای آن طراحی شده که در مقابل سوکت های شبکه باشد و اتصال بین دو دستگاه را برقرار کند.

بوت کاور شبکه

بوت کاور شبکه یکی دیگر از تجهیزات غیرفعال شبکه است که وظیفه دارد، پوششی برای سوکت شبکه باشد و از آن محافظت لازم را بعمل آورد.

منبع: https://poodsun.com/

مشاهده پست مشابه : کیت فود فروش تجهیزات آشپزخانه صنعتی و لوازم فست فود

به طور کلی میتوان گفت انواع کابل شبکه نگزنس اصلی در دو نوع UTP و SFTP دسته بندی میشوند. ولی همین دو نوع در دسته های مجزای Cat6 و Cat7 و CAT5 تقسیم میشوند. از طرفی روکش هایی که برای این کابل مورد استفاده قرار میگیرد در دو نوع LSZH و PVC است. در ادامه به طور مفصل تر و جداگانه به توضیح انواع کابل شبکه نگزنس خواهیم پرداخت. پس با ما همراه باشید.

توضیح انواع کابل شبکه نگزنس

در این قسمت به طور مفصل تر به توضیح انواع کابل شبکه نگزنس اصلی خواهیم پرداخت و به نوعی شما را در خرید کابل شبکهراهنمایی خواهیم کرد. همانطور که گفته شد این کالا در انواع Cat6 و Cat7 و CAT5 تولید میشود. اما خود کابل شبکه CAT5 در دو نوع CAT5 و و CAT5e و کابل Cat6 به دو دسته Cat6 و Cat6a تقسیم بندی میشوند.

کابل شبکه نگزنس CAT5 : سرعت انتقال اطلاعات در این نوع کابل 100 مگابایت بر ثانیه بوده و پهنای باند آن 100 مگاهرتز است.

کابل شبکه نگزنس CAT5e : این نوع کابل علاوه بر ویژگی های CAT5 یعنی سرعت 100 مگابایت و پهنای باند 100 مگا هرتز، میتواند در سیمی به طول 100 متر نیز این ویژگی ها را پشتیبانی کند. e مخفف واژه Enhanced است.معنی حرف e در کنار نام این کابل به این معنی میباشد که سرعت انتقال در این نوع کابل افزایش یافته است.این مدل کابل CAT6 : سرعت انتقال اطلاعات در این نوع کالای اصلی 1 گیگابایت بر ثانیه و در پهنای باند 250 مگاهرتز است.

کابل شبکه نگزنس CAT6a : سرعت انتقال اطلاعات در این نوع مدل چیزی حدود 10 مگابایت بر ثانیه و پهنای باند 600 مگا هرتز است. a مخفف واژه Augmented است. معنی وجود این حرف در کنار نام کابل به معنی افزایش پهنای باند است.

کابل شبکه نگزنس CAT7 : سرعت انتقال اطلاعات در این نوعمدل چیزی حدود 25 مگابایت بر ثانیه و در پهنای باند 1000 مگاهرتز است. در کل هر چه به شماره این مدل اصلی اضافه شود سرعت و پهنای باند آن افزایش می‌یابد. از طرفی از نویز پذیری آن نیز کاسته میشود.

انواع کابل شبکه نگزنس اصلی از لحاظ نوع شیلد و نویز

انواع کابل شبکه نگزنس اصلی از لحاظ نوع شیلد و نویز پذیری به سه دسته تقسیم بندی میشوند:

کابل UTP یا کابل شبکه بدون شیلد نگزنس: روی زوج سیم های این نوع کابل ها هیچ نوع پوشش محافظتی وجود ندارد.

فقط یک روکش از جنس PVC روی جفت سیم ها قرار میگرد و آن ها را پوشش میدهد. این نوع کابل ساده ترین مدل محسوب میشود.

از آنجایی که این نوع کابل دارای طراحی ساده است نویز پذیر است از این رو در روند هدایت اطلاعات مشکل ایجاد میکند.

کابل شبکه نگزنس FTP: در این نوع کابل علاوه بر پوشش محافظتی PVC یک لایه آلومینیومی محافظتی زیر این پوشش قرار گرفته شده است.

بنابراین در این نوع کابل از نویز و اختلال در انتقال اطلاعات جلوگیری میشود.

کابل SFTP یا کابل شبکه نگزنس شیلد دار: این نوع کابل از کیفیت بسیار بالایی در جلوگیری از ایجاد نویز دارد. این نوع کابل علاوه بر شیلد دارای پوشش محافظتی آلومینیومی است.

روکش کابل شبکه نگزنس

کالای اصلی داری دو نوع روکش است.

روکش LSZH: جالب است بدانید در تولید این نوع روکش از هالوژن استفاده نمیشود. بنابراین اگر آتش سوزی رخ دهد هیچ گونه دود سمی از روکش کابل تولید نمیشود.

روکش PVC: این نوع روکش دارای انعطاف بالایی است. از طرفی این نوع کابل دارای قیمت پایین تری نسبت به کابل LSZH است.

ایده هدایت نور از طریق انکسار برای اولین بار در دهه 1840 توسط دانشمندانی مانند Daniel Colladon و Jacques Babinet مطرح شد. الکساندر گراهام بل در سال 1880 دستگاه فوتوفون (تلفن نوری) را اختراع کرد که صدا را تا فاصله 200 متری منتقل می‌کرد، اما محدودیت‌های جوی مانند باران و گردوغبار مانع پیشرفت آن شد. در سال 1870، John Tyndall پدیده بازتاب کلی را توصیف کرد که پایه علمی فیبر نوری را تشکیل داد. پیشرفت واقعی در دهه 1960 با اختراع لیزر رخ داد و در سال 1966، نظریه هدایت نور در الیاف شیشه‌ای توسعه یافت.

از دهه 1980، فیبر نوری به عنوان ابزار اصلی مخابرات نوری شناخته شد و تا سال 1985، بیش از 2 میلیون کیلومتر کابل نوری در جهان نصب گردید. در ایران، فعالیت‌های پژوهشی از دهه 60 شمسی آغاز شد و کارخانه تولید فیبر نوری در یزد از سال 1367 بهره‌برداری گردید، با ظرفیت تولید 50 هزار کیلومتر در سال از 1373. پروژه‌هایی مانند TAE (ارتباط آسیا-اروپا) با 24 هزار کیلومتر طول، نقش فیبر نوری را در ارتباطات بین‌المللی برجسته کرده است.

ساختار فیبر نوری

فیبر نوری از لایه‌های مختلفی تشکیل شده است: هسته (Core) که بخش مرکزی و شفاف است و از سیلیسیم دی‌اکسید یا پلیمر ساخته می‌شود؛ پوسته (Cladding) که هسته را احاطه کرده و ضریب شکست کمتری دارد تا نور را درون هسته نگه دارد؛ و لایه‌های محافظ خارجی پلاستیکی برای جلوگیری از آسیب.

قطر هسته و پوسته معمولاً حدود 125 میکرون است و کابل‌های فیبر نوری می‌توانند صدها رشته را در خود جای دهند، با قطری کمتر از یک اینچ. سرعت نور در فیبر به دلیل ضریب شکست مواد، حدود یک سوم سرعت در فضای آزاد (3×10^8 متر بر ثانیه) است. روزنه عددی (Numerical Aperture) که از فرمول √(n₁² – n₂²) محاسبه می‌شود (n₁ ضریب شکست هسته و n₂ پوسته)، زاویه پذیرش نور را تعیین می‌کند.

ساختار فیبر نوری

نحوه ارسال نور و سیستم رله

نور از طریق هسته فیبر با استفاده از بازتاب داخلی کامل منتقل می‌شود، جایی که نور با زاویه‌ای بیشتر از زاویه حد (θ_c) به دیواره پوسته برخورد کرده و بازتاب می‌یابد. تضعیف سیگنال ممکن است رخ دهد، مثلاً در طول موج 1300 نانومتر، 50-60% در هر کیلومتر از دست می‌رود، اما در نسل سوم فیبرها مانند D.S.F، تلفات در 1550 نانومتر حداقل است. سیستم رله شامل فرستنده (برای تولید و رمزنگاری سیگنال نوری با طول موج‌های 850، 1300 یا 1550 نانومتر)، تقویت‌کننده نوری برای مسافت‌های طولانی، و گیرنده برای رمزگشایی سیگنال الکتریکی است. در فیبرها، داده‌ها به صورت پالس‌های نوری توسط فوتون‌ها منتقل می‌شوند.

مزایا و معایب فیبر نوری در مقایسه با سیم‌های مسی

فیبر نوری مزایای زیادی دارد: قیمت ارزان‌تر در مقیاس بزرگ، اندازه نازک‌تر، پهنای باند بالا (تا 100 گیگابیت بر ثانیه و بیشتر)، تضعیف کم، عدم تداخل الکترومغناطیسی، مصرف برق پایین، وزن سبک، امنیت بالا و امکان تعمیر بدون قطع سیستم. همچنین، نسبت به کابل مسی چندین هزار برابر ظرفیت بیشتری دارد و از میدان‌های الکترومغناطیسی بدون تداخل عبور می‌کند. معایب شامل نیاز به دقت در کابل‌کشی، شکنندگی در زوایای تند، محدودیت کشش و نیاز به محافظت در برابر ضربه است. در محیط‌های خشن، کابل‌های زره‌دار استفاده می‌شود.

انواع فیبر نوری

فیبر نوری بر اساس نحوه انتقال سیگنال، جنس مواد و کاربرد به انواع مختلفی تقسیم می‌شود:

بر اساس نحوه انتقال سیگنال:

– فیبر تک‌حالته (Single-Mode):هسته کوچک (8-10 میکرون)، مناسب برای مسافت‌های طولانی (تا 100 کیلومتر) با لیزر و پهنای باند بالا. انواع: OS1 و OS2 (OS2 برای فضای باز با تضعیف کمتر).

– فیبر چندحالته (Multi-Mode): هسته بزرگ‌تر (50 یا 62.5 میکرون)، برای مسافت‌های کوتاه با LED. انواع: OM1 تا OM5 (OM4 و OM5 برای مراکز داده پرسرعت).

بر اساس جنس مواد:

– فیبر شیشه‌ای (GOF): هسته و غلاف شیشه‌ای، برای فواصل طولانی (تا 10 کیلومتر)، اما شکننده.

– فیبر پلیمری (POF): هسته و غلاف پلیمری، انعطاف‌پذیر و ارزان برای فواصل کوتاه (تا 100 متر).

– فیبر با غلاف پلیمری (PCF): هسته شیشه‌ای و غلاف پلیمری، ترکیبی برای فواصل متوسط (تا 2 کیلومتر).

منبع: فیبر نوری چیست

کابل شبکه سیگنال‌های الکتریکی یا نوری را برای انتقال داده‌ها حمل می‌کند. این کابل‌ها بر اساس ساختار، مواد و کاربردها دسته‌بندی می‌شوند و می‌توانند سرعت‌هایی از چند مگابیت تا چندین گیگابیت در ثانیه را پشتیبانی کنند. اهمیت آن‌ها در این است که زیربنای شبکه‌های محلی (LAN)، گسترده (WAN) و حتی اینترنت را تشکیل می‌دهند. بدون کابل مناسب، شبکه ممکن است با مشکلات مانند تداخل الکترومغناطیسی (EMI)، کاهش سرعت یا حتی قطع ارتباط مواجه شود. انتخاب اشتباه می‌تواند هزینه‌های اضافی برای تعمیر یا تعویض ایجاد کند، بنابراین درک انواع و مشخصات ضروری است.

انواع کابل‌های شبکه

کابل‌های شبکه بر اساس مواد و ساختار به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند: کواکسیال، زوج به هم تابیده (Twisted Pair) و فیبر نوری. هر کدام کاربردهای خاصی دارند و بر اساس نیازهای سرعت، فاصله و محیط انتخاب می‌شوند.

1. کابل کواکسیال (Coaxial Cable)

این نوع کابل از یک هسته مسی مرکزی، لایه عایق، محافظ فلزی (معمولاً توری) و روکش خارجی تشکیل شده است. کابل‌های کواکسیال برای انتقال سیگنال‌های آنالوگ و دیجیتال مناسب هستند و در گذشته برای شبکه‌های کامپیوتری استفاده می‌شدند، اما امروزه بیشتر در تلویزیون کابلی، اینترنت کابلی و سیستم‌های مداربسته آنالوگ کاربرد دارند.

2. کابل زوج به هم تابیده (Twisted Pair Cable)

رایج‌ترین نوع کابل شبکه، شامل چهار جفت سیم مسی به هم تابیده است که برای کاهش نویز طراحی شده. این کابل‌ها با کانکتور RJ-45 متصل می‌شوند و بر اساس استانداردهای Cat (Category) دسته‌بندی می‌گردند. تابیدگی سیم‌ها تداخل الکترومغناطیسی را کاهش می‌دهد.

دسته‌بندی کابل‌های شبکه

مزایا کلی: نصب آسان، قیمت پایین، سازگاری گسترده.

معایب: حساس به نویز در محیط‌های پرتداخل، محدودیت فاصله (معمولاً ۱۰۰ متر).

کاربردها: شبکه‌های محلی (LAN)، تلفن IP، دوربین‌های مداربسته PoE.

3. کابل فیبر نوری (Fiber Optic Cable)

کابل فیبر نوری از رشته‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی برای انتقال نور استفاده می‌کند و هیچ سیگنال الکتریکی ندارد، بنابراین کاملاً مقاوم به EMI است.

منبع: انواع کابل شبکه

روکش سوکت شبکهیک قطعه پلاستیکی یا گاهی فلزی است که بر روی کانکتورهای شبکه، به‌ویژه سوکت‌های RJ45، قرار می‌گیرد. این روکش‌ها به منظور محافظت از کانکتور و کابل در برابر فشار، خم‌شدگی، و آسیب‌های فیزیکی طراحی شده‌اند. همچنین، روکش‌ها می‌توانند به مرتب‌سازی کابل‌ها و جلوگیری از گره‌خوردگی کمک کنند، که این امر در مدیریت کابل‌کشی شبکه‌های بزرگ بسیار مهم است. روکش‌های سوکت شبکه معمولاً در رنگ‌های متنوعی تولید می‌شوند تا شناسایی کابل‌ها در محیط‌های پیچیده آسان‌تر شود.

انواع روکش سوکت شبکه

روکش‌های سوکت شبکه بر اساس جنس، طراحی، و کاربرد به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. در ادامه به بررسی مهم‌ترین انواع این روکش‌ها می‌پردازیم:

1. روکش‌های پلاستیکی استاندارد

این نوع روکش‌ها رایج‌ترین نوع روکش سوکت شبکه هستند و معمولاً از پلاستیک مقاوم (مانند PVC) ساخته می‌شوند. این روکش‌ها به‌صورت یکپارچه روی سوکت RJ45 قرار می‌گیرند و از خم‌شدگی کابل در محل اتصال جلوگیری می‌کنند. ویژگی‌های این روکش‌ها عبارتند از:

2. روکش‌های شیلددار (فلزی)

روکش‌های شیلددار معمولاً از فلز یا ترکیبی از فلز و پلاستیک ساخته می‌شوند و برای کابل‌های شیلددار (STP یا SFTP) مناسب هستند. این روکش‌ها از تداخلات الکترومغناطیسی (EMI) جلوگیری می‌کنند و برای محیط‌های صنعتی یا مکان‌هایی با نویز بالا مناسب‌اند.

3. روکش‌های LSZH (Low Smoke Zero Halogen)

روکش‌های LSZH از موادی ساخته می‌شوند که در صورت آتش‌سوزی دود کمتری تولید می‌کنند و فاقد هالوژن هستند. این ویژگی باعث می‌شود که این روکش‌ها برای محیط‌های حساس مانند بیمارستان‌ها، مدارس، یا ساختمان‌های عمومی مناسب باشند.

4. روکش‌های ضدآب و مقاوم در برابر گردوغبار

این نوع روکش‌ها برای استفاده در محیط‌های بیرونی یا شرایط سخت طراحی شده‌اند. آن‌ها معمولاً با استانداردهای IP65 یا بالاتر تولید می‌شوند و در برابر آب، گردوغبار، و شرایط جوی مقاوم هستند.

برای نصب انواع کیستون شبکه، ابزارهایی مانند آچار شبکه پانچ (Punch-Down Tool)، کابل‌بر و تستر شبکه نیاز است. مراحل کلی عبارتند از:

1. آماده‌سازی کابل: روکش خارجی کابل را حدود 5-7 سانتی‌متر بردارید تا سیم‌ها نمایان شوند. جفت‌ها را بدون باز کردن پیچ‌خوردگی‌ها مرتب کنید.

2. انتخاب استاندارد: بر اساس نیاز شبکه، کلاس A یا B را انتخاب کنید. اغلب کیستون‌ها جدول رنگی روی بدنه دارند که راهنمایی می‌کند.

3. قرارگیری سیم‌ها: سیم‌ها را طبق جدول رنگ در شیارهای کیستون قرار دهید. از آچار پانچ برای فشردن سیم‌ها استفاده کنید تا اتصال محکم شود.

4. تست: پس از نصب، با تستر شبکه بررسی کنید که هیچ سیم قطع یا جابجا نشده باشد.

نکته مهم: همیشه از یک استاندارد در کل شبکه استفاده کنید تا سازگاری حفظ شود. مخلوط کردن A و B می‌تواند مشکلات ایجاد کند.

تفاوت‌های کلاس A و B و کاربردها

– سازگاری: کلاس B با تجهیزات بیشتری سازگار است و در ایالات متحده رایج‌تر است. کلاس A اغلب در اروپا یا برای سیستم‌های قدیمی‌تر استفاده می‌شود.

– عملکرد: هیچ تفاوتی در سرعت یا کیفیت ندارند؛ فقط ترتیب سیم‌ها متفاوت است.

– کاربردها: در شبکه‌های گیگابیتی (مانند 1000Base-T)، هر چهار جفت استفاده می‌شود، بنابراین رنگ‌بندی دقیق حیاتی است.

در برندهایی مانند لگراند (Legrand)، کیستون‌ها با جدول رنگی دوگانه (A و B) عرضه می‌شوند تا نصب آسان‌تر باشد.

اشتباهات رایج

-اشتباهات رایج: جابجایی جفت‌ها، باز کردن بیش از حد پیچ‌خوردگی‌ها یا استفاده از ابزار نامناسب که می‌تواند به سیم‌ها آسیب بزند.

– به‌روزرسانی‌ها: با پیشرفت به سمت Cat8، استانداردهای رنگ‌بندی همچنان مشابه باقی مانده‌اند، اما کیفیت کابل مهم‌تر شده است.

– پیشنهاد: برای پروژه‌های بزرگ، از متخصصان شبکه کمک بگیرید و همیشه از کابل‌های باکیفیت استفاده کنید.

منبع: رنگ بندی کیستون شبکه

استفاده از تکنولوژی POE با کم کردن تعداد کابل ها و هزینه های مربوط به آن روی قیمت تمام شده شبکه اثر می گذارد و به تعدیل هزینه ها کمک می کند. البته صرفه جویی در هزینه ها صرفا مربوط به اقتصاد نیست و زمان را نیز برایتان ذخیره می کند و با استفاده از تکنولوژی POE عملیات راه اندازی شبکه سریع تر نیز خواهد بود.

تاثیر کاربرد POE در سوییچ بر انعطاف پذیری شبکه

از مهم ترین تاثیراتی که کاربرد POE در سوییچ دارد بالا بردن انعطاف شبکه است، به این صورت که با تامین برق مورد نیاز تجهیزات به وسیله سوییچ، هر کدام از وسیله ها در جایی که نیاز باشد قرار می گیرند بدون اینکه کابل و سیم کشی در آن مسیر وجود داشته باشد. در واقع یک همکاری بین سوییچ POE و سیستم وایرلس صورت می گیرد تا هر چیزی که می تواند به شبکه وصل شود، با استفاده از این تکنولوژی در مکان دلخواه قرار بگیرد و اجباری بر یک نقطه مورد نظر نباشد.

تاثیر کاربرد POE در سوییچ بر پایداری شبکه

در شبکه هایی که مجهز به تکنولوژی POE نیستند، انرژی مورد نیاز به وسیله آداپتورها تامین می شود اما با آمدن POE در واقع یک منبع تغذیه دایمی خواهید داشت که به کار خود ادامه می دهد. به این ترتیب شبکه در برابر افت ولتاژ نیز پایداری بهتری از خود نشان خواهد داد.

تاثیر کاربرد POE در سوییچ بر روی دوربین مدار بسته

دوربین هایIP که امکان استفاده از تکنولوژی POE را دارند می توانند به شبکه وصل شوند و با افزایش میزان امنیت به فعالیت خود ادامه دهند.

تاثیر کاربرد POE در سوییچ بر گسترش شبکه

صرفه جویی در کابل کشی و امکان استقرار تجهیزات شبکه در نقاط دلخواه دست به دست هم می دهند تا امکان گسترش و بزرگ کردن شبکه با استفاده از فناوری POE بیشتر شود و این یکی دیگر از مزایای تکنولوژی POE در سوییچ ها می باشد.

منبع: تکنولوژی POE چیست

از جمله دستگاه ‌های ذخیره ‌سازی اطلاعات است که به شبکه متصل بوده و کاربر قادر است به وسیله آن فایل‌ ها را در یک محل مرکزی ذخیره کرده و به اشتراک بگذارد. مهم ترین ویژگی Nas استقرار و راحتی در راه ‌اندازی آن است. این دستگاه در شبکه ‌های محلی LAN قرار می گیرد و کاربرانی که به آن شبکه اتصال دارند، می توانند به فایل ‌ها دسترسی پیدا کنند و از آنها پشتیبان‌گیری کرده و آن را مدیریت کنند. با آگاهی از تفاوت Nas و San می توان برای نیاز خود طبق بودجه در نظر گرفته شده بهترین دستگاه را انتخاب کرد.

معرفی San و کاربردهای آن

یکی دیگر از دستگاه ‌ها و شبکه ‌های ذخیره‌ سازی دستگاه San است که برای ذخیره سازی داده ‌ها و دسترسی در اندازه ‌های بزرگتر طراحی می شود و این دستگاه ‌ها به صورت خاص برای پشتیبانی از فضاهایی که به حجم داده ‌های زیاد و کارایی بالا نیاز دارند، طراحی و ساخته می شوند.

با بررسی اینکه تفاوت san و nas چیست می توان گفت که دستگاه ‌San نیز توسط متصل شدن به دستگاه ‌های ذخیره سازی مثل نوارهای مغناطیسی، دیسک ‌های سخت به سرورها فعال است. این اتصال هم توسط فیبر نوری انجام می شود تا انتقال داده ‌ها سریعتر انجام شده و حتی می توان محدودیت‌ های مرتبط با فاصله‌ های جغرافیایی را هم با آن رفع کرد.

تفاوت های اساسی بین SAN وNAS

هر دوی این دستگاه ‌ها روش ‌های ذخیره ‌سازی شبکه هستند و هر کدام برای افراد خاصی از کاربران طراحی شده اند. با توجه به تفاوت san با nasباید گفت هر دوی این دستگاه ‌ها به همان میزان مکمل هم هم محسوب می شوند و به همان میزان هم با هم در رقابت هستند تا نیازهای متنوع سازمان‌ های مختلف را برطرف کنند. دیگر نمونه های تفاوت Nas و San شامل موارد زیر می شود:

مهم ترین تفاوت این دو دستگاه در پروتکل ‌هایی است که به اطلاعات دسترسی پیدا می کنند؛ زیرا Nas از پروتکل NFS و CIFS استفاده می کند ولی دستگاه ذخیره ساز San از پروتکلFiber Channel، ISCSI استفاده می کند.

دستگاه SAN برای ارتباط از فیبر نوری استفاده می کند ولی دستگاه NAS توسط اتصال اترنت معتبر و استاندارد به شبکه اتصال پیدا می کند.

دستگاه NAS ذخیره ساز واحدی است که فایل را توسط اترنت ارائه می کند و دارای تنظیم ساده و قیمت ارزان تری است. در حالی که دستگاه SAN یک سیستم شبکه‌ ای کاملی بوده، از چند درایو ذخیره ساز ترکیب شده است و طبق block level فعال است و مدیریت و اجرای آن گرانتر و پیچیده ‌تر از سیستم NAS است.

دستگاه San داده ‌ها را در block level ذخیره دارد و این در حالی است که NAS تحت عنوان فایل به داده‌ ها دسترسی پیدا می کند.

در دستگاه NAS دسترسی و مدیریت فایل توسط سیستم عامل‌ های دستگاه NAS انجام می شود، در حالی که دستگاه ‌هایی که توسط block Level به دستگاه SAN دسترسی دارد و خود می تواند فایل ‌ها را مدیریت کند. این موارد چند مورد از فرق San و Nas است که آشنایی با آنها کمک کننده است.

منبع: تفاوت NaS و San در Storage شبکه چیست

سوئیچ ‌ها از پرکاربردترین و از جمله مهم ‌ترین تجهیزات شبکهمحسوب می شوند که روند اتصال Node یا گره ها را بر عهده دارند. کیفیت ‌های سوئیچ (switch) در سرعت و کارایی شبکه بسیار اهمیت دارد؛ پس باید از بهترین نوع و مدل آنها استفاده کرد. امروزه به دلیل گرانی و مسائل دیگری مثل تحریم ‌ها سوئیچ ریفر switch Refurbished به عنوان جایگزینی برای سوئیچ‌ های نو هم به کار برده می شوند. ریفر به معنای بازسازی شده و یا دست دوم هم گفته می شود و ما در این مقاله درباره این سوئیچ توضیحات بیشتری ارائه می کنیم.

سوئیچ ریفر چیست؟

دستگاه‌ هایی که بر اساس کامپیوتر، آدرس دهی مک، سرور و سایر دستگاه ها را طبق پروسه‌ هایی به اسم Packet switching به هم دیگر اتصال می دهد، سوئیچ شبکه گویند که انواع فریم ‌ها را دریافت می کند و بعد از پردازش، آنها را به درگاه ‌های مناسب ارسال می کند. سوئیچ ریفر هم نوعی سوئیچ معمولی بوده و تنها تفاوتی که دارد، دست اول، آکبند و نو نیست و نوعی استوک محسوب می شود؛ البته باز هم با هم تفاوت دارند. در بیشتر اوقات این سوئیچ ‌ها بعد از ارائه به بازار مشکلی ندارند و مثل دستگاه‌ های آکبند و نو فعالیت می کنند.

برخی از مواقع هم سوئیچ های ریفر که در بازار ایران وجود دارد، توسط بعضی از شرکت ‌ها فروخته می شوند و دستگاه ‌های دست دومی هستند که بازسازی شده و از لحاظ کیفیت مورد ارزیابی قرار می گیرند و بعد با یک بسته ‌بندی کارخانه‌ای وارد بازار می شوند. برای خرید این سوئیچ دقت فراوانی باید به خرج داد تا به جای سوئیچ‌ های ریفر سوئیچ ‌های سیسکو تحویل نگیرید؛ زیرا روند تعمیر و بازسازی توسط کارخانه انجام نمی شود.

ویژگی ‌های سوئیچ های ریفر چیست؟ چه زمانی باید آنها را تهیه کرد؟

گفته شد که سوئیچ ریفر را شرکت ‌های سازنده یا فروشنده ‌های مورد اطمینان بازسازی و آزمایش می کنند. این سوئیچ ‌ها دارای ویژگی‌ های خاصی هستند که با اگاهی از آن ها می توان انتحاب های درست انجام داد و این ویژگی ها عبارت اند از:

قیمتی ارزان ‌تری نسبت به مدل‌ های آکبند و نو دارند.

آزمایش و بررسی کامل این سوئیچ‌ ها توسط فروشندگان معتبر و شرکت ‌های سازنده انجام می شود.

در برخی از مواقع این سوئیچ ‌ها به همراه گارانتی عرضه می شوند.

ممکن است بتوان قطعات آسیب دیده را تعویض و بعضی از قسمت ‌های آن را ارتقا داد.

برای این که بدانید چه زمانی می توانید سوئیچ ریفر را تهیه کنید، باید بدانید که اگر می خواهید از روش ‌های اقتصادی شبکه های خود را توسعه دهید، نیاز به تهیه این سوئیچ دارید و اگر می خواهید مدل‌ های قدیمی ولی کاربردی را تهیه کنید باز هم می توانید سوئیچ های ریفر را انتخاب کنید. اگر برای کسب و کارهای کوچک خود بودجه کم دارید، می توانید از سوئیچ معرفی شده استفاده کنید و اگر برای آزمایش و رشد و توسعه شبکه‌ های خود نیاز به سوئیچ اضافی دارید، سوئیچ های ریفر بهترین انتخاب است.

تفاوت سوئیچ ریفر با اصل

هر دوی این محصولات وارداتی خارجی قیمت پایینی در بازار دارند. محصولات استوک از نمونه های استفاده شده و دست دوم بوده یا مواردی محسوب می شوند که تاریخ انقضا یا گارانتی آنها به پایان رسیده است. ولی اگر کالایی به دلیل عیب و خرابی به کارخانه بازگشت داده شود، بعد از رفع عیب، با برچسب (Refurbished) بسته بندی شده و با قیمتی ارزان تر به بازار ارائه می شوند.

نحوه تشخیص سوئیچ تقلبی از اصل

برای تشخیص دقیق می توان مشخصات کالای اصل را بررسی کرد که چند مورد ظاهری آن شامل رنگ جعبه دستگاه، وجود لوگوی جدید سیسکو روی جعبه، وجود برچسب رنگی و شماره سریال و مشخصات محصول است. همچنین به روزرسانی در محصولات تقلبی با ارور مواجه شده و کالاهای تقلبی هولوگرام و برچسب هولوگرام رو برد ندارند یا اگر باشد بسیار بی کیفیت است. همچنین در کالای اصل می وان شماره سریال را علاوه بر روی جعبه روی ماژول ها هم مشاهده کرد.

پورت Uplink یک نوع پورت اختصاصی در سوئیچ‌ شبکهاست که به ‌منظور اتصال سوئیچ‌ ها، روتر ها، مودم‌ ها یا سایر تجهیزات شبکه به یکدیگر استفاده می ‌شود. این پورت برخلاف پورت‌ های معمولی جهت ارسال و دریافت داده را معکوس می ‌کند و این ویژگی باعث می ‌شود نیازی به استفاده از کابل کراس ‌اوور (Crossover Cable) نباشد.

به زبان ساده، پورت Uplink برای اتصال دو دستگاه شبکه‌ ای به هم، بدون نیاز به کابل شبکه مخصوص، طراحی شده است.

کاربرد های پورت آپلینک (Uplink)

پورت Uplink در سناریو های مختلف شبکه ‌ای مورد استفاده قرار می ‌گیرد. برخی از مهم‌ ترین کاربرد های آن عبارتند از:

۱. اتصال سوئیچ‌ ها به یکدیگر

زمانی که تعداد پورت‌ های یک سوئیچ کافی نیست، می ‌توان با استفاده از پورت Uplink، یک سوئیچ دیگر را به آن متصل کرد و تعداد پورت ‌های شبکه را افزایش داد. این روش در سازمان ‌هایی که به گسترش شبکه نیاز دارند، بسیار کاربردی است.

۲. اتصال سوئیچ به روتر یا مودم

در یک شبکه خانگی یا اداری، سوئیچ ‌ها معمولاً از طریق پورت Uplink به مودم و روتر وصل می ‌شوند تا اتصال اینترنت در کل شبکه به اشتراک گذاشته شود.

۳. ارتباط با تجهیزات شبکه پرسرعت

بسیاری از سوئیچ‌ ها دارای پورت Uplink با سرعت بالاتر مثلاً ۱۰ گیگابیت بر ثانیه هستند که امکان اتصال سریع ‌تر و پایدار تر را برای سرور ها، ذخیره‌ ساز های تحت شبکه (NAS) و سایر تجهیزات پیشرفته فراهم می‌ کند.

۴. ارتباط با شبکه ‌های فیبر نوری

برخی از پورت ‌های Uplink از ماژول‌ های فیبر نوری (SFP/SFP+) پشتیبانی می‌ کنند که این قابلیت امکان اتصال به شبکه ‌های فیبر نوری را برای افزایش سرعت و کاهش تأخیر در انتقال داده فراهم می‌ کند.

۵. ایجاد لینک پشتیبان (Redundancy)

در برخی از شبکه‌ های سازمانی، پورت Uplink برای ایجاد لینک ‌های افزونه (Redundant Links) مورد استفاده قرار می ‌گیرد تا در صورت خرابی یک لینک، ارتباط شبکه‌ ای همچنان برقرار بماند.